Column directeur-bestuurder Erik Wissink

En dan loopt het jaar alweer op zijn eind. Het is niet mijn favoriete tijd van het jaar. De korte dagen bieden wel tijd om na te denken en te reflecteren. Weer een heel jaar voorbij waarin veel is gebeurd. Op persoonlijk én zakelijk vlak. Op momenten als deze denk ik nog eens terug aan wat er allemaal is gepasseerd.

Een jaar geleden schreef in mijn column over dwalen op het ASML-terrein. Toen sprak ik voor het eerst met Hilbert de Vries over onze gezamenlijke uitdaging, waarna veel constructieve gesprekken volgden om de samenwerking te verkennen. Een regionale regiegroep stelde vervolgens een gezamenlijk visiedocument op. Hieruit volgde de Grenzeloos Goed Onderwijs-conferentie in het Evoluon op 20 november. Daar werden mogelijke samenwerkingsprojecten gepresenteerd waarbij ons SWV als mede-initiatiefnemer een nadrukkelijke rol mag spelen.

Nog genoeg te leren én te ondervinden
Het dwalen van toen leidde in ieder geval tot een gerichtere routebeschrijving voor het vormgeven van inclusiever onderwijs binnen de uitdagingen van een steeds internationaler wordende regio. Hierbij gaat het niet alleen om het bieden van inclusievere vormen van onderwijs voor kinderen met een ondersteuningsvraag, maar dit ook bieden aan verschillende culturen. Dat we hier nog het nodige in moeten leren én ondervinden lijkt me duidelijk.

De gezamenlijke wil om tot oplossingen te komen
Verder heb ik dit jaar heel nadrukkelijk ervaren dat we met elkaar voor het kind blijven gaan. We zien steeds meer mooie initiatieven binnen het SWV en het bewustzijn om het met elkaar nog beter te doen voor het kind. Zo slaagden we erin om het aantal verwijzingen verder terug te dringen, hoewel er nog een stevig aandachtspunt ligt bij het jonge kind waarbij we de verwijzingen juist weer betekenisvol zien stijgen. Maar ook op dit vlak voel ik de gezamenlijke wil om samen tot oplossingen te komen.

Het terugdringen van verwijzingen kan je duiden aan het versterken van de basisondersteuning, het vaststellen van een betere ondersteuningsroute, werken met perspectief op school, het inrichten van scholenkringen en meer. Dat speelt allemaal ongetwijfeld een rol, maar het belangrijkste is de gezamenlijke mindset om het samen beter te willen doen waarbij we kinderen echte kansen bieden binnen ons SWV.
Het mooiste dat je een kind kunt bieden is een kans! En als we daar met zijn allen mee bezig zijn dan verdraag ik zelfs deze donkere dagen en ga ik gerust de kerstvakantie in.

Blijven streven naar intergrale oplossingen
Of nee, toch niet helemaal gerust; dankzij de paniekerige berichtgeving over de resultaten van het PISA-onderzoek zonder enige context. De resultaten van het onderwijs in Nederland zijn in enkele jaren behoorlijk gekelderd. Met name op het gebied van lezen. Professor Biesta hierover: ‘De suggestie dat Pisa ons inzicht biedt in de kwaliteit van ons onderwijs, zonder te kijken naar wat er allemaal gebeurt in de samenleving waarin kinderen en jongeren opgroeien en de verantwoordelijkheid die we daar gezamenlijk voor dragen.’ Wat dat betreft geldt nog steeds dat “School cannot compensate for society”. Laten we dat niet vergeten en ondertussen streven naar integrale oplossingen. Bijvoorbeeld op de aankomende conferentie die georganiseerd wordt rondom de uitdagingen die we zien voor het jonge kind.

Iets om over na te denken in de kerstvakantie…

Ik wil iedereen bedanken voor de vele mooie ontmoetingen dit jaar en de mooie samenwerking. Fijne feestdagen en tot in een hoopvol 2024.