Op 15 november hebben we tijdens een viering van zijn leven afscheid moeten nemen van Hans van Gorp.

Hans was een collega van het eerste uur van het SWV. Hij werd gedetacheerd vanuit PlatOO naar het SWV om de rol van beleidsmedewerker op zich te nemen. Hans had al een lange onderwijscarrière achter de rug, waarvan de laatste jaren, voordat hij bij het SWV kwam, als coördinator WSNS. Wat heb ik fijn met hem gewerkt en wat is hij een grote steun en toeverlaat geweest in de opbouw van het SWV. Een van zijn eerste wapenfeiten was het wettelijk verwoorden van het aannamebeleid in relatie tot zorgplicht. Een document dat in de eerste jaren een belangrijk uitgangspunt was in de verdere totstandkoming van verdere beleidsontwikkeling.

Hans was een erudiet mens en je kon over vele zaken met hem het gesprek aangaan. Ook konden wij scherp met elkaar discussiëren, maar altijd met het gemeenschappelijk belang voor ogen: het belang van het kind. Ook in de toespraak die ik mocht houden bij zijn afscheid heb ik deze scherpte benoemd.

In de periode bij het SWV werd hij al een keer getroffen door ernstige ziekte. Dit was mede een reden waarom hij begin 2020 met vervroegd pensioen ging. Hij wilde meer tijd voor zijn gezin en zijn grote passie: het troubadourschap. Hans kon prachtig gitaar en liedjes spelen en heeft vele optredens verzorgd. Zijn laatste wapenfeit was een voorstelling gewijd aan Miel Cools. Hans was net gestart aan een nieuwe cd, waarvan de eerste vier liedjes al af waren. Deze liedjes zijn nu een mooie nalatenschap van de gevoelsmens Hans.

Ik ben dankbaar en blij dat ik met hem heb mogen samenwerken en dat wij een vriendschap hebben mogen ontwikkelen. Ook na zijn afscheid hebben we contact gehouden, en hebben we nog mooie gesprekken mogen voeren. Tot het laatst toe bleef Hans betrokken bij de ontwikkeling van het SWV.

Tijdens zijn afscheid van het SWV had hij ook een liedje gemaakt, waarmee hij aangaf dat afscheid moeilijk was en soms een beetje zeer deed. Dit afscheid doet heel erg zeer. We wensen zijn vrouw Laura, de kinderen en kleinkinderen veel sterkte toe en zijn ervan overtuigd dat de vele mooie herinneringen aan een bijzonder mens enige troost kunnen bieden.